အမ်ားသိလိုလွသည့္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ ဘယ္မွာလဲ

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔အေနျ

ဖင့္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို မျမင္ဘူးၾကေသာ္လည္း ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး႐ွိၾက၏။“စၾကာဝဠာတစ္ခု၌ ေလးကြ်န္းတစ္ျမင္းမိုရ္”၊
ေက်းဇူးႀကီးလွ မိႏွင့္ဘ ေမတၱာကို ခိုင္းႏႈိင္းရာတြင္လည္း “ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဦးမကက်ဴးသည့္ မိဘ
ေမတၱာ”၊မယ္ဘြဲ႕ေနာင္ဘြဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမာတၱာဖြဲ႕ရာတြင္လည္း “ေ႐ႊျမင္းမိုရ္ေတာင္လံုးအမွ်ႏွယ္၊
ခ်စ္ပါတဲ့ေမာင္ အဆံုးမသတ္တယ္” “အာကာကိုလႊာပံုျပဳ၊ေမယူကိုစုတ္တံခ်ည္” စသည္ျဖင့္ တင္
စားေရးဖြဲ႕ၾကေသာ္လည္း ျမင္းမိုရ္ေတာင္မႀကီးကို ကမၻာ့ဘယ္ေနရာ၌႐ွိေနသည္ကို မသိ႐ွိၾက
သည္မွာကား အမွန္သာလွ်င္ျဖစ္ေခ်၏။သို႔ပါ၍ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ ႐ွာပံုေတာ္အျဖစ္ ဤစာစုကို ေရးခ်
မိပါေခ်ေတာ့၏။
       ျမတ္ဗုဒၶက “မိမိအတြက္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရမဲ့အရာမဟုတ္ရင္ မလုပ္နဲ႔၊ မႀကံစည္နဲ႔၊ မေျပာဆုိနဲ႔။ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆုိရင္ မိမိလက္ရွိအခ်ိန္ေလးဟာ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္”ဟု
ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္အပါအဝင္ ယေန႔ေခတ္လူတို႔သည္ ဤကမၻာေျမအျပင္တြင္ ျမင္းမိုရ္
ေတာင္ ဘယ္မွာတည္႐ွိေနသည္ကို သိလိုၾကသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလ၏။
ေဖာ္ျပပါေကာင္းကင္ေျမပံုအရ ျမင္းမိုရ္ေတာင္သည္ ေျမာက္လတၱီက်ဳ ၃၁ ဒီဂရီဝန္းက်င္ႏွင့္အေ႐ွ႕
ေလာင္ဂ်ီက်ဳ ၈၁ ဒီဂရီဝန္းက်င္ဟုဆိုရာ ပါကစၥတန္ႏွင့္တိဗက္အၾကားဟုယူဆစရာ႐ွိ၏။တည္ရာ
သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံေျမာက္ဘက္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး အေနာက္ဘက္တြင္ ပါကစၥတန္၊အေ႐ွ႕ဘက္တြင္ နီေပါ၊
ေျမာက္ဘက္တြင္ တိဗက္ကုန္းျပင္ျမင့္တို႔အၾကားျဖစ္သည္။

ေဖာ္ျပပါပံုအရ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏အေ႐ွ႕ဘက္ကို အေ႐ွ႕ကြ်န္းဟုသတ္မွတ္လွ်င္ အေ႐ွ႕ဘက္အရပ္တြင္
တ႐ုတ္၊မြန္ဂိုလီးယား၊ေတာင္/ေျမာက္ ကိုရီးယား၊ဂ်ပန္ စသည့္ႏိုင္ငံတို႔က်ေရာက္ေန၏။(အေ႐ွ႕ကြ်န္း)
       ဤအတူ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ေတာင္ဘက္အရပ္တြင္ အိႏၵိယ၊သီရိလကၤာ၊ျမန္မာ စသည့္ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္
အာဖရိကတိုက္ႏိုင္ငံအမ်ားစု၊အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွႏွင့္ဩစေတးလ်တို႔က်ေရာက္ေန၏။(ေတာင္ကြ်န္း)
     တစ္ဖန္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ေျမာက္ဘက္အရပ္သည္ ႐ု႐ွႏွင့္ဥေရာပတိုက္၏ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းႏိုင္ငံမ်ား
ျဖစ္ေန၏။(ေျမာက္ကြ်န္း)
     ယင္းကဲ့သို႔ပင္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏အေနာက္ဘက္အရပ္သည္ ဥေရာပတိုက္ႏိုင္ငံမ်ား၊ အာဖရိက
 အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေန၏။(အေနာက္ကြ်န္း)
         ထို႔အတူေတာင္/ေျမာက္အေမရိကတိုက္ႏိုင္ငံမ်ားအား အေနာက္ကြ်န္းတြင္ထည့္သြင္း
ရေပလိမ့္မည္။
က်မ္းဂန္အဆိုအရ စၾကာဝဠာတစ္ခုတြင္ ေလးကြ်န္းတစ္ျမင္းမိုရ္ဟုဆိုထားသကဲ့သို႔ “ေ႐ွ႕မွာ ခုႏွစ္ရာ
(၇၀၀)၊ေနာက္ငါးရာ(၅၀၀)၊ေျမာက္မွာတစ္ေထာင္ၿမဲ(၁၀၀၀)”ဆိုၿပီး လူတို႔၏အသက္တမ္းကို ျပဆို
ထားရာ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏အေ႐ွ႕ဘက္အရပ္သည္ တ႐ုတ္၊မြန္ဂိုလီးယား၊ေတာင္/ေျမာက္ကိုရီးယား၊
ကိုရီးယား၊ဂ်ပန္ စသည့္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ အေ႐ွ႕ကြ်န္းသားမ်ားဟုယူဆလွ်င္ အသက္တမ္း(၇၀၀)
ၿမဲရာ၏။သို႔ေသာ္လည္းလက္ေတြ႔ကမၻာတြင္သူတို႔သည္လည္းကြ်ႏု္ပ္တို႔ကဲ့သို႔အသက္တမ္းမၿမဲသလို
အသက္(၇၀၀)အထိလည္းမ႐ွည္ၾကေပ။
           ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ေျမာက္ဘက္အရပ္သည္ ႐ု႐ွႏိုင္ငံသားတို႔အား ေျမာက္ကြ်န္းသားမ်ားဟု
ယူဆလွ်င္ အသက္တမ္း(၁၀၀၀)ၿမဲရာ၏။ေျမာက္ကြ်န္းသားတို႔သည္ အသက္၁၆-ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္
ဘာသဘာဝအေလွ်ာက္ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးၾကကာ ကေလးေမြးၿပီးက်န္အသက္ပိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး
၁၆-ႏွစ္အ႐ြယ္သာလွ်င္ျဖစ္၏ဟုဆိုထား၏။ေမြးလာေသာကေလးငယ္အား ေက်ာက္ဖ်ာထက္တြင္
သိပ္ပစ္ထားခဲ့ရာ လမ္းသြားလမ္းလာလူအမ်ားကေတြ႕႐ွိ၍ ကေလးငယ္၏္ပါးစပ္၌ လက္ညွိဳးထည့္
လိုက္သည့္ခဏ ႏို႔ရည္မ်ားထြက္က်လာကာယင္းႏို႔ရည္အားကေလးငယ္ေသာက္စို႔ကာ အေဖ,
အေမမ႐ွိ တစ္ေကာင္ၾကြက္ပမာႀကီးျပင္းလာရသည္ဟုဆိုထား၏။ယင္းသို႔အစဥ္သျဖင့္ႀကီးျပင္းလာ
ရာ အသက္တစ္ေထာင္(၁၀၀၀)ျပည့္သည့္ေန႔သို႔ေရာက္လွ်င္ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ၿပီး ေျမာက္
ကြ်န္းေျမအျပင္မညစ္ပတ္ေစရန္အလို႔ငွာ ၾကြင္းက်န္ရစ္သည့္ ဥတုစ႐ုပ္ကလပ္အပုတ္ေကာင္အား
အလြန္ႀကီးမားသည့္သိန္းငွက္သတၱဝါက ကိုက္ခ်ီသြားၿပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာသို႔စြန္႔သည္ဆို၏။
         တစ္ဖန္ေျမာက္ကြ်န္း၌ ပေဒသာပင္ေပါက္သျဖင့္ လူတို႔သည္ပစၥည္းဥစၥာ၊ေနစရာ၊စားစရာ
မပူမပင္ရ႐ွိ၏ဟုဆိုထားသျဖင့္ ႐ု႐ွႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ထိုသို႔ျဖစ္ဖြယ္ရာသာ႐ွိေခ်ရာ လက္ေတြ႔တြင္
သူတို႔သည္လည္းသက္တမ္းမၿမဲသကဲ့သို႔ အသက္တမ္း(၁၀၀၀)အထိလည္းမ႐ွည္ၾကေပ။ျမတ္စြာ
ဘုရား႐ွင္လက္ထက္က ေဇာတိကသူေဌး၏မယားသည္ ေျမာက္ကြ်န္းမွ နတ္တို႔ယူေဆာင္လာ၍
ေပးလာေသာ ေျမာက္ကြ်န္းသူျဖစ္၏ဟုဆိုထားသကဲ့သို႔ ယင္းေျမာက္ကြ်န္းသူသည္ ေနေရာင္ထိ
ေတြ႔ခံ၍မရသျဖင့္ အိမ္၏အတြင္း၌သာလွ်င္ျမေက်ာက္၏အလင္းေရာင္ျဖင့္သာေနရသည္ဟု ဆို
ထားျပန္ရာ ယေန႔ကမၻာ ႐ု႐ွသူမ်ားမွာ က်န္ကမၻာသူမ်ားကဲ့သို႔သာျဖစ္ေနေပ၏။
     ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏အေနာက္ဘက္အရပ္႐ွိ ဥေရာပတိုက္ႏိုင္ငံမ်ား၊အာဖရိကအေနာက္ေျမာက္ပိုင္း
ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ေတာင္/ေျမာက္အေမရိကတိုက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ လူမ်ားသည္လည္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ သက္
တမ္းၿမဲသလို အသက္(၅၀၀)အထိလည္းမ႐ွည္ၾကေပ။
 ကမၻာေျမႀကီးသည္ ထုထည္အားျဖင့္ ယူဇနာေပါင္း (၂)သိန္း(၄)ေသာင္းရွိသည္။ အထက္တစ္၀က္ ယူဇနာ ၁၂၀၀၀၀မွာေျမသားျဖစ္ၿပီး ေအာက္တစ္၀က္ယူဇနာ၁၂၀၀၀၀မွာ ေက်ာက္သားျဖစ္၏။ေျမႀကီးေအာက္မွာ ယူဇနာ(၄)သိန္း(၈)ေသာင္းထူေသာ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးရွိ၏။ ေျမအထုထက္ ႏွစ္ဆႀကီးမားတဲ့ ေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးက ေျမျပင္ကုိ ေျမွာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ တစ္ဖန္ ထုိေရျပင္ေရခဲတံုးႀကီးကုိ ယူဇနာ(၉)သိန္း(၆)ေသာင္းရွိတဲ့ ေလျပင္ႀကီးက ေအာက္မက်ေအာင္ ပင့္ေျမွာက္တုိက္ခက္ေပးေန၏။ ယင္းေလျပင္ႀကီးေအာက္မွာမွ အဆံုးအပုိင္းအျခားမရွိေသာ ေကာင္းကင္ၾကီး တည္ရွိပါ၏။  ထုိေကာင္းကင္ၾကီးအတြင္းတြင္ မီးကလပ္ အျပည့္ရွိေန၏။ ထုိေအာက္တြင္မွ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ အစဥ္အတုိင္း တည္ရွိေနပါ၏။ယင္းသို႔ ကမၻာေျမေအာက္ပုိင္း တည္ေနပံုကို က်မ္းဂန္၌ဆိုထား၏။
     ဩကာသေလာကျဖစ္သည့္ ဤကမၻာေျမအျပင္ကိုအမွီျပဳ၍ သတၱေလာကျဖစ္သည့္ သတၱဝါတို႔မိမိတို႔၏
ကံအားေလ်ာ္စြာျဖစ္ၾကရသည့္ ၃၁-ဘံုတည္ဟန္ကား လူ႔ဘံု၊တိရစၧာန္ဘံု၊ၿပိတၱာဘံုႏွင့္အသူရကာယ္ဘံုတို႔သည္
ကမၻာေျမျပင္ေပၚ၌တည္႐ွိၾက၏။ငရဲဘံုသည္ သီးျခားတည္႐ွိၿပီး လူ႔ျပည္မွ အဝီစိငရဲ သို႔ ယူဇနာ ၁၂၀၀၀၀
ေဝးကြာ၏။စတုမဟာရာဇ္နတ္ဘံုသည္ ယူဇနာ၄၂၀၀၀ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ထိပ္မွစ၍ေျမျပင္အထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍
တည္၏။တာဝတိ ံသာသည္ယူဇနာ ၈၄၀၀၀ ျမင့္ေသာျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွ စၾကာဝဠာတ့တိုင္းအထိ
ေကာင္းကင္၌ပ်ံ႕ႏွံ႔၍တည္၏။က်န္နတ္ျပည္ ၄ထပ္တို႔သည္လည္း ယူဇနာ၄၂၀၀၀ စီအဆင့္ဆင့္
ျမင့္တက္သြားၾက၏။႐ူပျဗဟၼာ၁၆-ဘံုႏွင့္ အ႐ူပျဗဟၼာ၄-ဘံုတို႔သည္၁-ဆင့္လွ်င္ ယူဇနာ၅၅၀၈၀၀၀
စီျမင့္တက္သြားရာ လူ႔ျပည္မွ အျမင့္ဆံုးဘဝဂ္(ေနဝသညာနာသညာယတနဘံု)သို႔ ယူဇနာေပါင္း
၇၁၈၅၆၀၀၀ ေဝးကြာ၏ဟုဆိုထား၏။
   ထို႔အျပင္ဇဗၺဴဒိတ္ကြ်န္းဦးသေျပပင္သည္ လံုးပတ္ယူဇနာ(၅၀) ၊တစ္ယူဇနာ ၁၂-မိုင္ျဖင့္တြက္လွ်င္
လံုးပတ္မိုင္အားျဖင့္ (၆၀၀မိုင္ခန္႔)။အျမင့္ယူဇနာ(၁၅၀)၊မိုင္အားျဖင့္(၁၈၀၀မိုင္)။အဝန္းယူဇနာ(၁၅၀)
၊မိုင္အားျဖင့္(၁၈၀၀မိုင္)႐ွိ၏ဟုဆိုထားရာ လူသာမန္တို႔ ျမင္ေတြ႕ရမည္ဆိုပါက ယေန႔ကမၻာသိပၸံညာ
႐ွင္မ်ား ေတြ႕႐ွိေကာင္းရာ၏။ပင္စည္လံုးပတ္ စတုရန္းမိုင္အားျဖင့္ခန္႔မွန္းေခ် ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္႐ွိရာ
ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ႏွစ္ခုေပါင္း အက်ယ္အဝန္းစတုရန္းမိုင္(၁၉၂၂၁)ထက္
ေက်ာ္လြန္က်ယ္ျပန္႔စြာ႐ွိေနျခင္း၊ခက္မငါးျဖာ ဇဗၺဴ႕သေျပပင္၏အက်ယ္အဝန္း စတုရန္းမိုင္အားျဖင့္
ခန္႔မွန္းေခ်(၂၀၀,၀၀၀)ေက်ာ္႐ွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ဧရိယာအက်ယ္အဝန္းစတုရန္းမိုင္စုစုေပါင္းမွာ
(၂၆၁၂၂၈စတုရန္းမိုင္)႐ွိသျဖင့္ ဇဗၺဴ႕သေျပပင္၏အရိပ္က်ရာ အက်ယ္အဝန္းသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာ
ႏိုင္ငံနီးပါးေလာက္႐ွိေန၏။သို႔ေသာ္လည္း ဤကမၻာ၌ကား က်မ္းဂန္အဆိုကို သိပၸံပညာႏွင့္ တိုင္းဆ
မရႏိုင္ေသးပါတကား။ေခတ္သစ္သိပၸံေတြ႕႐ွိခ်က္အဆိုအရ ကမၻာေျမႀကီးသည္ သစ္ေတာ္သီးပံုသ႑န္
လံုးေနၿပီး အခ်င္းပမာဏမိုင္မွာမိုင္(၈၀၀၀)မွ်သာ႐ွိသည္။ထို႔အျပင္ ကမၻာေျမႀကီးကို ေရထုႏွင့္ေလထု
က ပင့္မထားသည္လည္းမဟုတ္ပဲ ေနကိုလွည့္ပတ္ေနသည့္အာကာသ၌ေ႐ြ႕႐ွားေနေသာ ၿဂိဳဟ္ငယ္
တစ္လံုးသာျဖစ္၏ဟုဆိုထားသည္။
     ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါ ေျမထုပမာဏသည္ သိပၸံေတြ႔႐ွိခ်က္ႏွင့္မကိုက္ညီသည္ကိုေတြ႕ရပါမည္။
ယခုေခတ္လူတို႔သည္ ၁-ယူဇနာလွ်င္ ၈-မိုင္မွ ၁၃-မိုင္အထိ႐ွိသည္ဟုယူဆၾကရာ ကမၻာေျမႀကီး၏
ထုထည္သည္ ၂၄၀၀၀၀x၈ ေက်ာ္႐ွိေနသျဖင့္ သိပၸံအဆိုထက္လြန္စြာ ပိုမိုေနပါသည္။
    အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ဘံုအကြာအေဝးတို႔သည္ သီဟိုဠ္သာသနာကာလ၌ အႏု႐ုဒၶါမေထရ္
ေရးသားသည့္“အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္း”တြင္ေဖာ္ျပထားခ်က္မွ်ျဖစ္သာျဖစ္ရာ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ေဟာ
ၾကားခဲ့သည္ဟု မွတ္ယူရန္မသင့္ေခ်။သို႔ေသာ္လည္း ၃၁-ဘံု႐ွိသည့္အေၾကာင္းကိုကား အေၾကာင္း
အက်ဳိးဆက္ႏြယ္မႈႏွင့္တကြ ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ ငရဲဘံု၊နတ္ဘံု၊ျဗဟၼာ့ဘံုတို႔သည္ အလြန္
ေဝးကြာေသာအရပ္၌တည္႐ွိသည္ကို ယံုၾကာ္ထိုက္ပါသည္။
        ကြ်ႏ္ုပ္ယူဆမိသည္မွာ ဤကမၻာေျမျပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ေတာင္ဘက္အရပ္
ေတာင္ကြ်န္း၌သာလွ်င္က်ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိပါ၏။ဇဗၺဴဒီပါ လက်္ာေတာင္ကြ်န္းသည္လည္း
လည္းေကာင္း၊ကြ်န္းဦးသေျပပင္သည္လည္းေကာင္းအမွန္ပင္႐ွိရာ၏။ကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးသည္
ေတာင္ကြ်န္းသားမ်ားသာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး က်န္သည့္ ေ႐ွ႕၊အေနာက္၊ေျမာက္ကြ်န္းသံုးခုသို႔မေရာက္ႏိုင္ေသး
 ပဲ သိပၸံပညာဆိာင္ရာႏွင့္တိုင္းတာ၍မရႏိုင္ေသးဟုဆိုရေခ်မည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤကမၻာေျမ
အျပင္၌႐ွိေသာကမၻာသူကမၻာသားအားလံုးသည္ သက္တမ္းမၿမဲတာျခင္းေရာ အသက္တို/႐ွည္ၾကတာ
ျခင္းပါ တူညီေနၾကပါ၏။
       သို႔ျဖစ္ပါ၍ျမင္းမိုရ္ေတာင္သည္ ဤကမၻာေျမအျပင္၏ ေျမာက္အရပ္တြင္အမွန္တကယ္႐ွိရာ၏။
အမွန္တကယ္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္သည္ အဆမတန္ႀကီးမားၿပီး ႏူးညံ့တာေၾကာင့္ သာမန္လူေတြရဲ႕ မ်က္စိနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ သာမာန္လူေတြလုပ္ထားတဲ့အရာ၀တၳဳနဲ႔ျဖစ္ေစ ျမင္ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းလွသည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္
ကြ်ႏ္ုပ္အပါအဝင္အသင္တို႔လည္း ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို ျမင္ေတြ႕လိုပါလွ်င္ စ်ာန္အဘိဥာဏ္တန္ခိုးရေအာင္
ႀကိဳးစားၾကည့္႐ႈပါမွျမင္ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ကြ်ႏ္ုပ္ေရးသားခဲ့ေသာ “စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရေအာင္က်င့္နည္း”ေလးကို
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုၾကည့္႐ႈလိုသူမ်ားအတြက္ ေပးလိုက္ပါရေစ။

              စ်ာန္,အဘိညာဥ္မ်ား ရေအာင္က်င့္လိုသူမ်ားအတြက္ က်င့္နည္းေလးပါေနာ္…………

စ်ာန္,အဘိညာဥ္မ်ား ရေအာင္က်င့္လိုသူသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္တြင္ ေျမ,ေရ,ေလ,မီး….စေသာကသိုဏ္း
၁၀-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးကို ယူ၍ သမထဘာဝနာမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္သျဖင့္ရ႐ွိပါမည္။စ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ရ႐ွိရန္
အတြက္ ပထဝီ(ေျမ)ကသိုဏ္း သမထဘာဝနာ႐ႈလိုသည္ဆိုပါက အခ်င္း တစ္ထြာ,လက္ ၄-သစ္(အခ်င္း၁-ေပ
ခန္႔)႐ွိေသာ သြပ္ျပားေပၚျဖစ္ေစ၊သစ္သားျပားေပၚျဖစ္ေစ၊ခ်ပ္ထူစကၠဴျပားေပၚျဖစ္ေစ ႐ႊံ႕ေျမျဖင့္ အဝန္းအဝိုင္း
ျပဳလုပ္ၿပီး မိမိ၏ေ႐ွ႕တူ႐ူ ၂-ေပခန္႔အကြာတြင္ထားပါ။ယင္းပထဝီ(ေျမ)ကသိုဏ္းဝန္းကို မ်က္စိပကတိ အေန
အထားျဖင့္ ၾကည့္႐ႈ၍ “ပထဝီ - ပထဝီ” သို႔မဟုတ္ “ေျမ - ေျမ” ဟု ႏႈတ္က႐ြတ္ဆို၍ျဖစ္ေစ၊ မ႐ြတ္ဆိုဘဲ စိတ္
ျဖင့္ ႐ႈမွတ္၍ျဖစ္ေစ အဖန္ဖန္ပြားမ်ားအပ္၏။ရံခါ မ်က္စိကိုမွိတ္၍ ကသိုဏ္းဝန္းကို မွန္းဆၿပီး ပြားမ်ားအပ္၏။ဤ
သို႔ ယူအပ္ေသာအာ႐ံုကို “ပရိကမၼနိမိတ္” ဟုေခၚၿပီး ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားမႈကို “ပရိကမၼဘာဝနာ” ဟုေခၚ၏။
ပရိကမၼနိမိတ္ကို ႐ႈမွတ္ဖန္မ်ားသည့္အခါ ထိုနိမိတ္သည္ မ်က္စိမွိတ္ထားလွ်င္လည္း မ်က္စိျဖင့္ တိုက္႐ိုက္
ျမင္ေနရသကဲ့သို႔ စိတ္ထဲ၌ ထင္ထင္႐ွား႐ွား ထင္ေပၚလာ၏။ဤသို႔စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာယူမိေသာ အာ႐ံုကို
“ဥဂၢဟနိမိတ္”ဟုေခၚ၏။ဤနိမိတ္ကို ပြားမ်ားေသာ ဘာဝနာသည္ ေ႐ွးကထက္ သမာဓိရင့္က်က္တည္ၾကည္လာ
ေသာ္လည္း “ပရိကမၼဘာဝနာ”ဟုပင္ေခၚဆိုရ၏။
“ဥဂၢဟနိမိတ္”ကို “ပရိကမၼဘာဝနာ” ျဖင့္ ဆက္လက္ပြားမ်ားျပန္ေသာအခါ တစ္ခ်ိန္၌ ထို ဥဂၢဟနိမိတ္ ႏွင့္
ပံုသ႑န္အ႐ြယ္တူေသာ အာ႐ံုတစ္မ်ဳိးသည္ စိတ္၌ၿငိမ္သက္စြာ တည္လာ၏။စိတ္ထဲ၌ ေကာင္းစြာ သြင္းထား
အပ္သကဲ့သို႔ တည္ၿငိမ္ေန၏။မေပ်ာက္မပ်က္ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္ေပၚေန၏။ဤကား“ပရိဘာဂ နိမိတ္”
ျဖစ္၍ ယင္းနိမိတ္ ေပၚလာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဘာဝနာစိတ္အစဥ္သည္ ပရိကမၼဘာဝနာ အဆင့္ကို လြန္ၿပီး
“ဥပစာရ ဘာဝနာ” အဆင့္သို႔ ေရာက္ေလၿပီ။ဥပစာရ ဘာဝနာ ေပၚလာသည့္အခါ နီဝရဏမ်ားကင္းကြာ၍ စ်ာန္
အဂၤါ ၅-ပါးတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆိုင္ရာကိစၥမ်ားကို အထင္အ႐ွားေဆာင္႐ြက္ၾကေလၿပီ။အၾကံအစည္ဗ်ာပါရမ်ား
ေသာစိတ္ကို ကသိုဏ္းဝန္းေပၚတင္ျခင္းသည္ “ဝိတက္”ျဖစ္၏။ကသိုဏ္းဝန္းေပၚထင္လာေသာအာ႐ံုကို သံုးသပ္
ျဖင္းသည္“ဝိစာရ”ျဖစ္၏။ထင္လာေသာအာ႐ံုကို ႏွစ္သက္ျခင္းသည္“ပီတိ”ျဖစ္၏။ထိုအခါ စိတ္ထဲ၌ ခ်မ္းသာေန
ျခင္းသည္ “သုခ”ျဖစ္၏။စိတ္ထဲ၌ ေကာင္းစြာသြင္းထားအပ္သကဲ့သို႔ ကသိုဏ္းဝန္း နိမိတ္အာ႐ံု တည္ေနျခင္း
သည္“ဧကဂၢတာ”ျဖစ္၏။ဤသို႔ စ်ာန္အဂၤါ ၅-ပါးတို႔သည္ ျဖစ္ပြားရ၏။
ပရိဘာဂ နိမိတ္ကို အာ႐ံုျပဳ၍ ဆက္လက္အားထုတ္သည့္အခါ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္သူျဖစ္လွ်င္ မၾကာမီ
“အပၸနာဘာဝနာ” ဟုေခၚေသာ ႐ူပါဝစရစ်ာန္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ဉာဏ္ပညာ မထက္ျမက္သူတို႔လည္း ရအပ္ၿပီး
ေသာ ပရိဘာဂ နိမိတ္ကို မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ အထူးေစာင့္ေ႐ွာက္၍ အဆက္မျပတ္ပြားမ်ားအားထုတ္လွ်င္
“အပၸနာဘာဝနာ”သို႔ အေႏွးႏွင့္ အျမန္ ေရာက္႐ွိႏိုင္၏။
ပထမအႀကိမ္ အပၸနာဘာဝနာသို႔ ေရာက္ေသာ ေယာဂီသည္ ႐ူပါဝစရ ပထမစ်ာန္(စ်ာန္အဂၤါ ၅-ပါး ႏွင့္ျပည့္စံု
ံုေသာ ပထမစ်ာန္)ကိုရေလၿပီ။႐ူပါဝစရ ပထမစ်ာန္ ရၿပီးေသာ ေယာဂီသည္ ၅-တန္ေသာ ဝသိေဘာ္မ်ားျဖစ္သည့္
အာဝဇၨနဝသိေဘာ္=စ်ာန္အဂၤါမ်ားကို လွ်င္ျမန္စြာ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာစြမ္းရည္၊သမာပဇၨနဝသိေဘာ္=လွ်င္ျမန္
စြာ စ်ာန္ဝင္စားႏိုင္ေသာစြမ္းရည္၊အဓိ႒ာနဝသိေဘာ္=ဘဝင္စိတ္ကို လႊမ္းမိုး၍ စ်ာန္စိတ္အစဥ္ကို အလို႐ွိသမွ်
ထိန္းထားႏိုင္ေသာစြမ္းရည္၊ဝု႒ာနဝသိေဘာ္=ရည္မွန္းထားေသာ ကာလအပိုင္းအျခားကို မေက်ာ္လြန္ေစဘဲ
စ်ာန္မွ ထႏိုင္ေသာစြမ္းရည္ ႏွင့္ ပစၥေဝကၡဏဝသိေဘာ္=စ်ာန္အဂၤါ ဆင္ျခင္ေသာ ဝီထိတို႔ကို ဘဝင္မ်ားစြာ
မျခားေစဘဲ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာစြမ္းရည္ တို႔ျဖင့္ အစြမ္းထက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၿပီး ပထမစ်ာန္၌ ဝသိေဘာ္ႏိုင္နင္း
လာသည့္အခါ ထိုစ်ာန္၏ အဂၤါမ်ားအနက္ “ဝိတက္”သည္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းသည္ဟု ထင္ျမင္လာ၏။ဤသို႔
ဝိတက္ကို စက္ဆုတ္၍“ဝိတက္”ကိုပယ္စြန္႔ၿပီး ဒုတိယစ်ာန္သို႔ တက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ ရည္မွန္းကာ ရ႐ွိထားေသာ
ပရိဘာဂနိမိတ္ကိုပင္ အာ႐ံုျပဳ၍ ဘာဝနာသံုးပါးကို အစဥ္အတိုင္းျဖစ္ေပၚေစ၏။ထို႔ေနာက္ ဆက္၍အားထုတ္
ေသာ္ ဝိတက္မပါဘဲ ယခင္ ပထမစ်ာန္တုန္းကထက္ ပိုမိုသိမ္ေမြ႕ထက္ျမက္သည့္စ်ာန္အဂၤါ ၄-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ
ဒုတိယစ်ာန္၏ အပၸနာဘာဝနာသို႔ ေရာက္၏။
ထိုနည္းတူ “ဝိစာရ”ကိုပယ္စြန္႔၍ စ်ာန္အဂၤါ ၃-ပါး ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တတိယစ်ာန္သို႔လည္းေကာင္း၊“ပီတိ”ကို
ပယ္စြန္႔၍ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါး ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ စတုတၳစ်ာန္သို႔လည္းေကာင္း၊“သုခ”ကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါး
ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပဥၥမစ်ာန္သို႔လည္းေကာင္း အဆင့္ဆင့္ တက္လွမ္းႏိုင္ပါသည္။
အဘိညာဥ္တန္ခိုးမ်ား ရ႐ွိေအာင္ ဆက္လက္အားထုတ္လိုပါက ႐ူပါဝစရ ပဥၥမစ်ာန္ကို အေျခခံ၍ ေလာကီ
အဘိညာဥ္ ၅-ပါး(သို႔) ၇-ပါးကို ရေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္၏။အဘိညာဥ္ဆိုသည္မွာ အလြန္အက်ဴး အထူးသိတတ္
ေသာ ႐ူပဥၥမစ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ဉာဏ္ကို “အဘိညာ”ဟုေခၚသည္။
၁။ဣဒၶိဝိဓအဘိညာဥ္=တန္ခိုးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေသာ အဘိညာဥ္။
၂။ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္=နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ ျမင္ႏိုင္ေသာ အဘိညာဥ္။
၃။ဒိဗၺေသာတအဘိညာဥ္=နတ္နားကဲ့သို႔ ၾကားႏိုင္ေသာ အဘိညာဥ္။
၄။ပရစိတၱဝိဇာနာနအဘိညာဥ္=သူတစ္ပါး၏ စိတ္အႀကံကို သိျမင္ႏိုင္ေသာ အဘိညာဥ္။
၅။ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိအဘိညာဥ္=ေ႐ွးေ႐ွးဘဝမ်ားကို ျပန္ေျပာင္း၍ ေအာပ္ေမ့ႏိုင္ေသာ အဘိညာဥ္။
၆။ယထာကမၼဴပကအဘိညာဥ္=ကံအားေလွ်ာ္စြာထိုထိုဘံုမ်ား၌ျဖစ္ရေသာသတၱဝါမ်ားကို သိႏိုင္ေသာအဘိညာဥ္။
၇။အနာဂတံသအဘိညာဥ္=ေနာင္အနာဂတ္ကာလ၌ျဖစ္လတၱံ႕ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုႏိုင္ေသာအဘိညာဥ္။
အဘိညာဥ္ ၅-ပါးဟု ေရတြက္သည့္အခါ အမွတ္ (၆)ႏွင့္ (၇) အဘိညာဥ္ ၂-ပါးကို ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္၌
ထည့္သြင္း၍ ေရတြက္ရ၏။
အဘိညာဥ္ ၆-ပါးဟု ေရတြက္သည့္အခါ အမွတ္ (၁)မွ (၅) အဘိညာဥ္ ၅-ပါးကို ေဖာ္ျပၿပီး ေလာကုတၱရာ
အဘိညာဥ္ျဖစ္သည့္ အာသဝကၡယအဘိညာဥ္ကို ထည့္ေပါင္းရ၏။             အထက္မွာေဖာ္ျပသလို စ်ာန္သမာပတ္အဘိညာဥ္တန္ခိုးရေအာင္က်င့္ၿပီး ျမင္းမိုရ္ေတာင္ ဘယ္မွာ႐ွိတယ္ဆိုသိရ ေအာင္ ၾကည့္ၾကစို႔လားဗ်ာ.....